De stabiliteit van de spanning en stroomuitgang van polykristallijne zonnecellen wordt niet alleen beïnvloed door omgevingscondities, maar ook nauw verwant aan het productieproces en materiaalselectie van de cel zelf. Vergeleken met monokristallijne zonnecellen, zijn polykristallijne cellen meestal enigszins inferieur in termen van foto -elektrische conversie -efficiëntie en outputstabiliteit vanwege de onregelmatigheid van hun kristalstructuur. Hoewel polykristallijne cellen een lage productiekosten hebben en geschikt zijn voor grootschalige toepassingen, zijn hun spanning en stroomuitgangsschommelingen meestal duidelijker, vooral in extreme omgevingen zoals weinig licht of hoge temperatuur.
Veranderingen in lichtintensiteit hebben direct invloed op de uitgangsstroom van de cel. De huidige output van polykristallijne zonnecellen is meestal evenredig met de lichtintensiteit. Wanneer de lichtintensiteit zwak is, zal de stroomuitgang van de cel dienovereenkomstig afnemen, waardoor het vermogen van de cel wordt beïnvloed. Onder sterk licht zal de stroom stijgen, maar het kan ook oververhitting veroorzaken, wat de stabiliteit van de cel op lange termijn zal beïnvloeden. Bovendien is de oneffenheid van het licht ook een belangrijke factor die de uitgangsstabiliteit van polykristallijne zonnecellen beïnvloedt. Vooral in het geval van wolkenbedekking, bewolkte dagen of grote veranderingen in de lichthoek, zijn de uitgangsstroom en spanning van de cel vatbaar voor schommelingen, waardoor de totale efficiëntie van de stroomopwekking wordt verminderd.
Temperatuur heeft ook een significant effect op de spanning en stroomuitgang van polykristallijne zonnecellen. De uitgangsspanning van zonnecellen neemt meestal af met toenemende temperatuur. Dit komt omdat wanneer de temperatuur van het halfgeleidermateriaal van de zonnecel toeneemt, de mobiliteit van de elektronen erin toeneemt, wat resulteert in een toename van de interne weerstand van de batterij, waardoor de uitgangsspanning wordt verminderd. Vooral in de zomer- of hoge temperatuuromgevingen zal de werkefficiëntie van polykristallijne zonnecellen worden beïnvloed, wat resulteert in een afname van de uitgangsspanning, wat op zijn beurt de algehele prestaties van het systeem beïnvloedt. Daarom nemen ontwerpers in hoge temperatuuromgevingen meestal thermische managementmaatregelen, zoals het toevoegen van warmtedissipatie -apparaten of het optimaliseren van de batterijstructuur, om de negatieve impact van de temperatuur op de batterijprestaties te verminderen.
Batterijveroudering en lichtbederf zijn ook factoren die de stabiliteit van spanning en stroomuitgang beïnvloeden. Met de uitbreiding van de gebruikstijd zullen polykristallijne zonnecellen een bepaalde prestatiedaling ervaren, en de foto -elektrische conversie -efficiëntie van de batterij zal geleidelijk afnemen, wat resulteert in een afname van uitgangsvermogen jaar na jaar. Dit achteruitgangsproces is meestal langzaam, maar na langdurig gebruik kan het de spanning en de stroomuitgang van de batterij geleidelijk onstabiel worden. Om de impact van de achteruitgang te verminderen, gebruiken veel hoogwaardige polykristallijne zonnecellen anti-afbraaktechnologie, en veel zonne-energiesystemen zijn uitgerust met bewakingsapparatuur om de output van de batterij in realtime te detecteren, en er onmiddellijk over Probleem van onstabiele output.
Om de bovenstaande problemen aan te pakken, zijn moderne systemen voor zonne -energieopwekking meestal uitgerust met omvormers en maximale Power Point Tracking (MPPT) -technologie. Deze technologieën kunnen de werktoestand aanpassen aan de realtime output van de batterij om ervoor te zorgen dat de uitgangsspanning en stroom altijd in het optimale bereik worden bewaard. De omvormer is verantwoordelijk voor het omzetten van DC -vermogen naar AC -vermogen en dynamisch aan te passen aan de spanning en stroomschommelingen van de batterij; Hoewel de MPPT -technologie ervoor zorgt dat het systeem altijd het beste vermogen verkrijgt onder verschillende licht- en temperatuuromstandigheden door het maximale vermogen van de batterij in realtime te volgen. Deze technologieën hebben de stabiliteit van multicristallijne zonnecellen in praktische toepassingen aanzienlijk verbeterd, vooral onder veranderende omgevingscondities.
Regelmatig onderhoud en inspectie zijn ook van cruciaal belang om de stabiliteit van de batterij te waarborgen. Na langdurige werking kunnen zonnecellen stof, vuil of ander puin verzamelen, die het licht kunnen blokkeren of de thermische beheer van de batterij kunnen beïnvloeden, waardoor de batterij-output beïnvloedt. Regelmatige reiniging en inspectie van het batterijoppervlak, en ervoor zorgen dat de warmtedissipatiefunctie van het batterijsysteem normaal is, kan de levensduur van de batterij effectief verlengen en een relatief stabiele spanning en stroomuitgang behouden. 33
